My Farsi Blog

 —-دوباره به بهار نزدیک میشویم، هنوز سبزه سبز نکردم . نوروز به راستی‌ رنگی در اینجا ندارد . حضور بهار را امروز دیدم، در خانه را که باز کردم باد بهار به زور وارد خانه شد. سگ کوچکمان جسپر بالا و پایین میپرید بوی بهار بیقرارش کرده بود و التماس دعا داشت که بیرون ببرمش.

راستی‌ چه میگذرد از شب سرد تا صبح بهاری چه اتفاقی‌ می‌‌افتد؟ چه در هوا میگذرد که روح و روانه هر جان داری را صیقل میدهد.بی‌ اختیار زبانم به تحسین هوا باز میشود.به‌‌‌ چه هوایی،بهار اینجاست، در پیچ و خمها ی فکرم به گذشته‌های دور میروم ،به پدر و مادرم می‌‌اندیشم، آنها که چه مسرورانه به پیشواز بهار میرفتند. سکه و پول میدادند و کاممان را با انواع آبنبات و شیرینی‌ شیرین میکردند. بوی ماهی‌ دودی خانه را پر می‌کرد.ساعتی‌ چند بعد از ساله تحویل ، یکی‌ یکی‌ اقوام دور و نزدیک وارد میشدند. همسایه زودتر از همه برای دیدن پدر و مادرم با دسته گلی از سنبل وارد میشدند. ” عید شما مبارک” مادرم با عطر و گلاب به استقبالشان میرفت با زنان و بچها روبوسی می‌کرد. ” مریم بیا مهمان داریم…..خانه از بوی گلل و عطر گلاب پر بود و ما بچها لباسهای نو همدیگر را ورنداز میکردیم و بیخودی میخندیدیم

?? به خانه همسایه نگاه می‌کنم اوهم ایرانیست با همسره خارجی‌،حتما از نوروز چیزی نمی‌‌فهمند. حتما …جسپر همچنان سر و صدا می‌کند و من میاندیشم. چه روز زیبایی‌، چرا بوی عید را نمی‌فهمم؟ چر؟؟